اجازه دهید شرح این دو واقعه تأسف‌بار را با هم مرور کنیم. نخستین مورد مربوط به تخریب یک ساختمان مسکونی در نیمه‌شب، اواسط دی‌ماه جاری در خیابان اصلی شهر ورامین است.

خلاصه ماجرا در روزنامه شهروند از قول مسئولان و ناظران چنین آمده است: «ساعت از ١١ شب گذشته بود که خانه‌ای در ورامین فروریخت و سه نفر از ساکنانش زیر آوار جان دادند؛ یک مادر و دو فرزند. گودبرداری از دوماه پیش بدون نظارت و جواز ساخت انجام شده و در این مدت عمقش را به ۶متر هم رسانده‌اند.

یکی از ساکنان می‌گوید: چندین‌بار به صاحب زمین که تالار پذیرایی رو‌به‌روی همین خانه قدیمی ما دارد، هشدار دادیم که ادامه ندهد اما انگار آشنا دارد که وسط شهر این‌طور حفر کرد و هیچ‌کس به او ایراد نگرفت که این بلا به سرمان نازل شد… گودبرداری از اول بدون جواز بود. پیش هر مسئولی رفتیم و هرجا شکایت بردیم، اتفاقی نیفتاد.

اما مگر ما زن و بچه‌مان را از سر راه آورده‌ایم که کسی گوش به حرفمان نداد؟ بعد از اتفاق، مالک زمین هنوز خودش را نشان نداده… داماد خانواده می‌گوید: «عملیات امداد و نجات ضعیف بود. هیچ امکاناتی نداشتند.آخر خودمان بیل مکانیکی و جرثقیل آوردیم برای آواربرداری. بعد گروه آواربردار از تهران آمدند با سگ زنده‌یاب. آنها بهتر می‌دانستند چه کار کنند. خودرو و پروژکتور داشتند، اما آتش‌نشانی حتی وسیله‌ای برای نور دادن نداشت…

فرماندار ورامین هم اعلام کرد که ریزش این ساختمان به خاطر گودبرداری غیراصولی باید تحت پیگرد قرار بگیرد، باید مشخص شود چگونه در یکی از خیابان‌های اصلی شهر ورامین فردی بدون رعایت اصول گودبرداری اقدام به عملیات کرده است. متخلفان باید بازداشت شوند… چند نفر از اعضای شورای شهر اعلام کردند که گودبرداری این ملک را مشاهده کرده‌اند، ولی چون در خیابان اصلی این اتفاق رخ داده، احساس می‌کردند که با مجوز صورت گرفته است… دیگر عضو شورا از این موضوع انتقاد کرد و گفت که نمی‌توان قبول کرد پلیس ساختمان شهرداری که کوچکترین ساخت‌وساز‌ها را رصد، شناسایی و با آن برخورد می‌کند، گودبرداری این بنای بزرگ را در کنار بلوار اصلی ندیده باشد… ولی شهردار ورامین معتقد است که اشتباه یک یا ٢ نفر را نباید به همه نیروهای شهرداری تعمیم داد.

قضاوت‌ها باید برای رضای خداوند باشد و همه باید منصفانه داوری کنند. اختلاف با شخص شهردار نباید به بهانه‌ای برای حمله به نهاد خدمت‌رسان شهرداری تبدیل شود. طوری حرف بزنیم و قضاوت کنیم که در محضر داوری الهی شرمنده نشویم!.. عضو دیگر شورای شهر هم از افزایش هزینه‌های شهرداری در سال‌های گذشته گلایه کرد: در ۴‌سال مجموعه ۴۵٠ نیروی کار به شهرداری تحمیل کرده است و مجموعه‌ای که مخارجش از درآمدش بیشتر شود، باید چشمانش را روی تخلفات ساختمان‌سازی ببندد تا درآمد از جریمه داشته باشد و بالاجبار از پول‌های عمرانی و فرهنگی بکاهد.»

اتفاق دوم چند روز پیش رخ داده است. یک جوان نابینا برای عبور از خیابان به‌سوی پل رفته تا با خیال آسوده از عرض خیابان عبور کند غافل از این‌که عرشه پل برای اصلاحات قطع شده و او بی‌اطلاع از ماجرا بالای پل رفته و از آن‌جا افتاده است. حال ببینید شهرداری ورامین چه رفتاری پیشه کرده است.

«به گزارش روزنامه ایران، این جوان صبح شنبه، نهم بهمن‌ماه قصد پیوستن به چند نفر از اعضای انجمن نگاه روشن را داشت که از پل عابر پیاده سقوط کرد. آنها می‌خواستند برای پیگیری اشتغال نابینایان بروند چرا که در ورامین وضع اشتغال به‌خصوص برای نابینایان مناسب نیست… عرشه پل عابر پیاده خیابان رسالت شهرستان ورامین مدتی است که به علت اصلاح هندسی میدان رازی این شهر جابه‌جا شده و به گفته ساکنان و عابران ورامین، هیچ علامت یا حفاظ هشداردهنده‌ای مبنی بر این‌که پله‌ها از عرشه جدا شده است بر ورودی این پل نصب نشده است.

این جوان که قاری قرآن و از مداحان برجسته ورامین است، به هوای آن‌که این پل همان پل همیشگی است از پله‌های آن بالا می‌رود، غافل از آن‌که پله‌ها به سقوط او ختم می‌شوند… شاهدان می‌گویند همین که عباس به بیمارستان منتقل شد، ماموران به سراغ پل آمدند و نوارها را نصب کردند و ورودی پل هم آن‌چنان با فلز جوشکاری شده که چه بینا و چه نابینا نمی‌تواند وارد پله‌ها شود و قطعا اگر قبل از حادثه اینها می‌بود، عباس نمی‌توانست اصلا وارد پله‌ها شود، چه برسد که از آنها بالا هم برود… از شهردار ورامین که ١۵‌سال است مسئولیت شهرداری ورامین را به عهده دارد، می‌خواهم که بگوید چرا مانعی بر سر راه این پل قرار نداده است؟ می‌گوید: حدود چهار ماه است عملیات عمرانی در میدان رازی آغاز و تمام تدابیر لازم هم اندیشیده شده و پیمانکار تمام مسائل ایمنی را در نظر گرفته است. من در صحنه نبودم، اما به گفته پیمانکار، نوار خطر روی پل بسته شده بود.

البته باید بگویم ما سه‌بار در مورد مسائل امنیتی به این پیمانکار تذکر داده بودیم!» به نظر می‌رسد که به هر جا برویم نحوه پاسخگویی برخی از دست‌اندرکاران امور شهری به‌طور دقیق مشابه یکدیگر است. آن‌جا هم سه‌بار به پیمانکار تذکر داده‌اند! مثل این‌جا، در ساختمان پلاسکو که ٧ بار تذکر داده‌اند.

توجه می‌کنید به پیمانکاری که همیشه جلوی کارفرما که شهرداری باشد، دست به سینه می‌ایستد و از یک مامور جزء آن هم هراس دارد، سه‌بار تذکر رعایت مسائل امنیتی را داده‌اند! یا آن‌که در خیابان اصلی شهر گودبرداری غیرقانونی و بدون مجوز صورت می‌گیرد و هیچ‌کس پاسخگو نیست. این‌جا هم مسائل حفاظتی رعایت نمی‌شود و کسی مسئولیت نمی‌پذیرد. در ورامین هم می‌گویند اشتباه یک یا دو نفر را به حساب همه نگذارید و به مردم درس اخلاق می‌دهند، این‌جا هم چنین سخن می‌گویند. همین مشابهت برای فهم خیلی از امور کافی است.»